ឥឡូវនេះជាក់ស្តែង លោក RICHARD BROWNING ស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុន GRAVITY កំពុងឆ្នៃប្រឌិត ផលិតឈុតហោះ ដោយប្រើលំនាំនេះ ដោយប្រើប្រាស់កម្លាំងម៉ាស៊ីនយន្តហោះ ប្រតិកម្ម ខ្នាតតូច អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ លោក RICHARD BROWNING និងក្រុមការងាររបស់លោក ខិតខំស្រាវជ្រាវនិងសាកល្បងគ្រប់វិធី គ្រប់ម៉ូតឌីសាញ ដើម្បីផលិតឈុតហោះ GRAVITY របៀបនេះ។ ឈុតហោះ ក្រេវីធី មានដៃ២ ភ្ជាប់ទៅដោយបំពង់តូប៊ីន ម៉ាយក្រូហ្គាស នៅចុងដៃនីមួយៗ ហើយនៅខាងក្រោយខ្នងវិញមានបំពាក់ម៉ាស៊ីនយន្តហោះ ប្រតិកម្ម ខ្នាតតូច សុម្រាប់ដល់កម្លាំងថាមពល 1000 សេះ ទៅអោយបំពង់តូប៊ីន នៅចុងដៃទាំងពីរ នៅខាងមុខពោះវិញ ផ្នែកឧបករណ៍ អេឡិចត្រូនិចសម្រាប់បញ្ជា មានអាគុយមួយសម្រាប់បាញ់ឆេះម៉ាស៊ីន។ ហើយអ្វីដែលមិនគួរភ្លេចគឺអ្នកពាក់ឈុតនេះ ត្រូវប្រើមួកសុវត្ថិភាពផងដែរ ដែលកញ្ចក់នៅក្នុងមួកនេះគឺអាចបង្ហាញ បរិមាណ តួលេខ ហ្គាស ដែលនៅសល់ និងអំពីស្ថានភាពម៉ាស៊ីនដែលកំពុងដំណើរការ។ កាលពីរឆ្នាំ 2017 លោក BROWNING បានបង្ហាញកំណត់ត្រាពិភពលោក ក្រេវីធី ឈុតនេះ ហោះក្នុងមួយម៉ោងក្នុងល្បឿន ៣២ម៉ាយ ក្នុងមួយម៉ោង ឬ 51,5 គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង។ លោកថា ឈុតនេះ អាចហោះ បានលឿនជាងនេះ នឹងបានខ្ពស់ជាងនេះទៅទៀត ឈុត ឈុតនេះកំពុងតែទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍មនុស្សពីច្រើនមជ្ឈដ្ឋាន ទាំងពីរផ្នែកកីឡាដឹកជញ្ជូនបន្ទាន់ ចម្ងាយយោច កម្មវិធីស្វែងរកក្នុងភូមិសាស្ត្រ ដែលពិបាកទៅដល់ និងទាំងផ្នែកយោធាផងដែរ។ ឈុតហោះនេះត្រូវបានគេប្រើបង្ហាញ ពីលទ្ធភាព របស់វា ដើម្បីស្វែងរក ជនរងគ្រោះ នៅតាមជន្លងភ្នំ កំពូលភ្នំ ដែលនិងត្រូវការប្រើពេលយូរជាងនេះ បើសិនជា ធ្វើដំណើរដោយដើរថ្មើរជើង ជិះរថយន្ត ឬជិះយន្តហោះ ក្នុងការស្វែងរក។ នៅក្នុងវីដេអូមួយទៀត ក៏បង្ហាញពីឈុតហោះនេះ ក្នុងការអនុវត្ត ពីការផ្អាកសឹកយោធា នៃកងរិនចក្រភពអង់គ្លេសមួយ។ ឈុតហោះនេះ ត្រូវបានគេប្រើសម្ដែងសក្កដានុពលភាពរបស់វាបីលើក៖ លើកទី១-បង្ហាញអំពី សមត្ថភាពរបស់វាក្នុងការហោះ បន្ទាន់ឡើងទៅលើនាវា ចម្បាំង ខ្នាត មធ្យមមួយដែលជាមុខសញ្ញា។ លើកទី២- បង្ហាញអំពីសមត្ថភាពរបស់វាដែលអាចហោះ ឆាបទៅវិញទៅមក រវៀងកាប៉ាល់ ទូកកងម៉ារីន ហើយវាអាចចុះចតលើកកូនទូកនេះ ក្នុងពេលដែលកូនទូករញ្ជួយក្នុងការបោកបក់ពីរលកទឹក។ និងនៅលើកទី៣- ឈុតហោះនេះបង្ហាញ សមត្ថភាពរបស់វា ដែលអ្នកពាក់បីនាក់ ហោះឡើងទៅលើប៉ាល់ ព្រមៗគ្នាក្នុងពេលតែផងដែរ។ អ្វី?ដែលយើងមិនទាន់ឃើញក្នុងការបង្ហាញ នៃលំហាត់សឹកនេះ គឺអ្នកពាក់ឈុតហោះ នេះ គ្មានឧបករណ៍បំពាក់ការពារខ្លួន ដូចជាអាវក្រោះ ឬក្បាំងការពារគ្រាប់ ដែលរងការបាញ់ពីខ្មាំង នៅលើនាវា ដែលនឹងមានពិតប្រាកដ ប្រសិន បើ ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពប្រយុទ្ធជាក់ស្ដែង។ ហើយអ្នកពាក់ឈុតហោះនេះ ក៏គ្មានឃើញ មានអាវុធសម្រាប់ប្រយុទ្ធ តបទល់នឹងសត្រូវផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើត្រូវបន្ថែមក្បាំងការពារបន្ថែម និងសភាវុធទៀតតើ វាអាចជាបន្ទុកដល់អ្នកពាក់ឈុតហោះនេះ ឬយ៉ាងណា? និងអាចជាបន្ទុកបន្ថែម ដល់ម៉ាស៊ីនខ្នាតតូចឈុតហោះនេះដែរឬទេ? ។ ទោះបីបែបនេះ បច្ចេកទេសវិទ្យា ថ្មីៗជាច្រើន ដ៏មានសក្ដានុពល ក៏កំពុងតែផ្ដល់លទ្ធភាព ផលិតអាវក្រោះ ឬក្បាំងការពារដែលស្តើង ស្រាល ប៉ុន្តែមាំ និងកំពុងផលិត សុភាវុធទំនើប ស្រាល ប៉ុន្តែ មានកម្លាំងមហិមា ដូចជាអាវុធ ឡាស៊ែរ បាញ់កាំរស្មីជាដើម។ បច្ចេកវិជ្ជាថ្មីទាំងពីរនេះ មិននៅឆ្ងាយដៃប៉ុន្មានពីអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត បើគេអាចផលិតឧបករណ៍ពាក់ហោះបាន គេទំនងជាមានសមត្ថភាពអាចផលិតក្បាំងការពារគ្រាប់ និងមានវិធីបំពាក់អាវុធឡាស៊ែរ នៅលើស្មាអ្នកពាក់បានជាមិនខាន។ សរុបមក ឈុតហោះ ក្រេវិធី នេះ បើទោះជាវានៅឆ្ងាយ មិនទាន់ដូចឈុតហោះ IRON MAN មែន ប៉ុន្តែ ជាជំហានមួយឆ្ពោះទៅរកការធ្វើ បច្ចែកវិទ្យា ក្នុងខ្សែភាពយន្តវិទ្យាសាស្រ្ត ក្លាយទៅជាបច្ចែកវិទ្យាក្នុងការប្រើបាន មិនយូរក្នុងពេលខាងមុខ។ ប្រែសម្រួលដោយ: លោក សុខ បូរី